Lolita is een boek van Nabokov die in de jaren ’50 al wat stof deed opwaaien door zijn gewaagd thema: de lustvolle relatie tussen een meisje, net veertien geworden, en een oudere man die met haar moeder trouwde enkel om dichter bij, wat hij zijn nimfijn noemde, te zijn. Na de dood van de moeder gaat de relatie in een sneltreinvaart verder doorheen het Amerika van de jaren ’20. Voor de buitenwereld een rouwende echtgenoot met zijn al even rouwende stiefdochter.
Wat zo opvallend aan het verhaal is dat het meisje van veertien niet enkel wordt geportretteerd als een beïnvloedbaar slachtoffer, maar ook als een jonge vrouw die haar zin telkens weer weet door te drijven, door handig misbruik te maken van de begeerte van haar Humbert Humbert.
“Een lolita” een theatervoorstelling door het NTGent heeft hetzelfde thema, maar kent zijn eigen uitwerking.
We zien een niet te evenaren Els Dottermans in de rol van teloorgegane nimfijn die vol weemoed terugkijkt op haar meisjestijd, waar haar lichaam nog strak en zonder rimpels en waar ze naar eigen zeggen mooi was. Een mooiere kopie van haar moeder, die oud was, in de dertig, net zoals zij nu was. Ze weet een spel op te zetten waar ze afwisselend het jonge meisje speelt dat alleen maar harten betovert, en de oude, verzuchte moeder, die door de zwaartekracht niet langer zweeft zoals dat jonge meisje van voorheen.
Frank Focketeyn speelt op een integere manier de perverseling. Een arme man, gestrikt in de klauwen van zijn begeerte voor een meisje die zijn eigen dochter had kunnen zijn. Een mengeling van schuld en onschuld is in zijn stem en zijn woorden te horen.
We zien hen steeds verder van elkaar wegdrijven wat eindigt in een dramatische verwijdering van elkaar. Een bijna stemloze pianist speelt de kaper van het jonge hart. Neen, het verhaal eindigt niet zo dramatisch als het boek, maar niettemin weet de perverseling vertwijfeld dat zijn verboden liefde met Lolita, nooit een eeuwigdurend verbond had kunnen zijn.
Bernard Dewulf, dramaturg en schrijver van dit stuk, mag dan een hekel hebben aan het woord kunst, voor mij lijkt enkel dat woord de lading van dit prachtig stuk te dekken.
Voor meer informatie: http://www.ntgent.be/productie/een-lolita
Geen reacties