Afgestudeerd

Het is bijna een jaar geleden dat ik mijn laatste blog-post heb geplaatst. Dat heeft uiteraard verschillende redenen. Enerzijds was dit mijn masterjaar waarin ik een scriptie te schrijven had, en zoals iedereen weet is werken en studeren niet altijd evident, als je dan nog een scriptie te schrijven hebt, is er weinig ruimte over om nog andere dingen te schrijven. Verder ben ik met mijn redactrice bezig met het herwerken van mijn debuutroman, die, hoe kan het ook anders, over een jongen met autisme gaat en bijzonder autobiografisch is. Ik hoop in ieder geval dat het dit voorjaar gepubliceerd kan worden en dat jullie het mooi zullen vinden, want je mag dan verwaand zeggen dat je voor jezelf schrijft (en in zekere zin is dat ook wel zo) toch wil je ook geliefd zijn bij het publiek. Maar anderzijds wilde ik ook zwijgen doorheen dit masterjaar. Het is namelijk niet zo evident als “protestant” “katholieke” theologie te studeren. Ik zet de twee denominaties tussen aanhalingstekens omdat ik me niet graag in dat keurslijf laat gieten, ik hou niet van de vakjes: ik ben christen, punt, en ik kan het op fundamenteel punt geheel oneens zijn met jou, maar dat betekent niet dat ik meer of minder christen zou zijn dan jij. Laten we dus lekker een potje discuteren, maar daarna broederlijk samen een pint pakken. Er is al genoeg ruzie op de wereld, laten wij dus in ieder geval van elkaar houden als broeders. Dat is ook de belangrijkste reden waarom ik het als JG niet uithield, ik hou nu eenmaal teveel van anderen. En andere kant is dat ook de aantrekkingskracht. Hun tijdschriften hebben een bijzondere aantrekkingskracht op me, omdat ze me overstelpen met ervaringen van mensen die precies hetzelfde zijn als ik. Het laat je ergens bijhoren.

Dat heb ik op een gegeven moment ook in woorden uitgedrukt tijdens een mondeling examen, notabene met mijn lievelingsprof, die dan nog eens priester is, maar we konden het echt bijzonder goed met elkaar vinden. Hij was ook mijn promotor voor mijn bachelorscriptie en daar heb ik hem leren kennen als een nederige, maar bijzonder wijs persoon, en dat zowel wat levenswijsheid als kennis betreft. Ik zal hem missen.

Het is ook de reden waarom ik denk niet zo goed geschikt te zijn om te werken in het theologisch veld. Enerzijds zijn de mogelijkheden natuurlijk beperkt: het onderwijs of het pastoraal veld, maar dan moet ik me schikken naar de paus, en dat kan ik in ieder geval niet, wil ik ook niet, ik wil mijn eigen ding kunnen vertellen. Een angst trouwens die ik ook had bij het presenteren van mijn masterscriptie: zullen ze het wel eens zijn met me… Je punten hangen er uiteindelijk ook wel een beetje van af, en dat is wel één van de moeilijkheden tussen theologie en informatica, in informatica als je programma goed werkt weet je dat je tenminste wel iets goed gedaan hebt (al hangt het natuurlijk van meer af dan uitsluitend een werkend programma), maar in theologie is er, een beetje net zoals in het seculier postmodernisme, niet echt zoiets als goed en fout, het is veeleer een kwestie van uitleggen, en natuurlijk je uitleg staven met argumenten… Zo zei mijn begeleidster die als mijn proefkonijn van mijn masterproef diende ook dat haar oren tuitten van de verschillende ziensbeelden.

Dat is trouwens iets wat ik miste in de master, bijbelwetenschap, het komt wel aan bod, en ook mijn keuze heb ik hieromtrent wat ingevuld, maar te weinig. Je wordt iets teveel klaargestoomd als leraar godsdienst, en iets te weinig als theoloog (dat is uiteraard mijn persoonlijke mening). Dat heb ik wel ruimschoots goed gemaakt vind ik met mijn masterthesis die expliciet een bijbelwetenschappelijk thema behandelde: De onderwereld in het antieke jodendom, dus in de Bijbel en in de literatuur van de Tweede Tempelperiode. Zo heb ik trouwens ook het excuus gehad me even te verdiepen in enerzijds de deuterocanonnieke boeken, en vervolgens in Joodse literatuur zoals 1 Enoch, het boek Jubileeën… Bijzonder interessant moet ik zeggen; we behandelen ze vaak ietwat stiefmoederlijk, want zij worden niet als geïnspireerd gezien of heilig, maar aan de andere kant maken ze zoveel duidelijk van wat raadselachtig kan lijken in de Bijbel.

Om maar één voorbeeld aan te halen: in Genesis wordt Eva verleidt door de slang om van de vrucht van de boom der kennis van goed en kwaad te eten. Als christenen zien we hier vaak de Satan in die de slang als buikspreker gebruikte. Uiteraard is dat een christelijke interpolatie die door Joden niet gekend is. In het boek Jubileeën lees je dan ook over het geloof dat dieren in Genesis konden praten, een idee trouwens die ook bij verschillende evangelische stromingen niet vreemd is. Ik wil er in ieder geval nog wat verder aan werken (aan mijn masterproef bedoel ik). Ik kreeg het kritiek dat het nogal een breed onderwerp is, en daar ben ik het volmondig mee eens, het is dus nog lang niet af

Tot slot

Ik heb wel de bedoeling om mijn blog nieuw leven in te blazen. Dat is misschien mijn beste manier om iets met mijn theologische opleiding te doen. Verder ben ik nog lang niet klaar. Zo denk ik eraan ook de protestantse master af te werken, ik kan er alleen maar meer door te weten komen toch? IK hoop dat ik dan ook in de lange leste wat meer lezers naar mijn blog zal kunnen trekken. Maar alles op zijn tijd.