Het is Pasen vandaag. Ik wordt altijd een beetje opgewekt rond deze periode (en nog meliger dan anders). Het lijkt wel alsof alles op dat moment leven ademt. Jezus is gestorven en heeft de dood overwonnen. Het is lente. De zon schijnt.De dagen worden weer langer. Ik vind de periode tussen kerst en pasen de moeilijkste periode van het jaar. Het is de meest duistere periode. De lichten worden van de huizen gehaald en wat er overblijft is winter. Korte, donkere dagen overheersen. Met Pasen denk ik dan altijd: we hebben het weer overleefd. Opnieuw een jaar.
Waarom in godsnaam op een zondag?
Al van vrij vroeg in de christelijke geschiedenis is de zondag een vrij belangrijke dag geweest. Vele niet-christenen (en ook sommige christenen) maken de vergissing dat de zondag gekozen werd ter vervanging van de sabbat, maar dat is geenszins het geval. Tot rond de 5de eeuw gingen christen gewoon de zaterdag (sabbat) naar de synagoge en vierden op zondag in hun eigen kringen. De zondag werd voor christenen als heilig beschouwd opdat het de dag van de opstanding was. Voor alles was de zondag de belangrijkste dag van de week voor christenen, nog voor kerstmis er was. Ook pasen, het Joodse pesach, dan, niet wat vandaag met pasen gevierd wordt, werd voor het Concilie van Nicea eigenlijk een beetje vrij gevierd: sommigen vierden het op de specifieke dag, 14 nissan, anderen vierden het op zondag na pesach, en weer anderen vierden het op de eerste zondag na de volle maan van de lente.
Het was uiteindelijk Constantijn die de knoop doorhakte, die als voorzitter gold van het Concilie van Nicea, en vrij anti-semitisch was en de dag zo ver mogelijk van het oorspronkelijke joodse feest wilde scheiden. En op die manier werd het dus de zondag na de eerste volle maan van de lente.
Voor de Katholieke kerk is het heel de week feest… Al is feest niet echt een goed woord, want goede vrijdag is in feite een rouwmoment, dan wordt Jezus gekruisigd, op (stille) zaterdag is er dan als ik me goed herinner uit de lessen liturgie (ik ben namelijk geen katholiek) ook geen eucharistie, juist om de reden dat op dat moment Jezus dood is. Maar zondag is dus feestelijk, want op die dag staat Jezus op. Hij is drie dagen dood geweest, en nu heeft hij de dood overwonnen. De dood waar we allen slaaf van waren. Want de loon die de zonde betaalt is de dood. Het maakt het lijden van deze wereld een klein beetje draaglijker. We hoeven niet langer bang te zijn, want de dood is niet het einde, het lijden dat we ondergaan heeft het doel, en verdwijnt uiteindelijk. Dat bewees Jezus door zijn dood en opstanding.
De Kerk in Corona-tijden
De Corona-crisis, heeft ook de kerk verplicht zich te adapteren, en ik ben bijzonder verheugd te merken dat ze dit met verve doet. Overal stampen christelijke kerken digitale diensten uit de grond. Het zal natuurlijk niet het samenvieren, het samen aanbidden, vervangen, maar het is bijzonder fijn te zien dat de kerken hun leden niet aan hun lot overlaten, en ook in crisis nog steeds aan God denken. Ik kreeg vorige week een kaartje van de voorganger van de kerk waar ik ga (en natuurlijk ook van zijn vrouw), en ook heeft hij even gebeld om te weten hoe het ging. Bijzonder attent vind ik dat. Geen Kerkraad vraagt hem om zo aan zijn kerkgangers te denken. Daarvoor moet je een hart voor mensen hebben. En volgens mij is dat een belangrijke eigenschap van een voorganger: een hart voor mensen. Gaat uiteindelijk daar het christendom ook niet over: Heb je God lief met heel je verstand, en je naaste als jezelf?
Ik kan me voorstellen dat veel mensen nu vertwijfeld zijn, zelfs bang. Het zijn ongeziene en onzekere tijden. Laten we dus vooral de mensen niet vergeten. De mens heeft namelijk bovenal God nodig. God maakt het leven de moeite waard. Dank je voor het offer aan het kruis, Jezus.
Gezegend pasen.
2 reacties
Mooi geschreven.
Dank je Anja 😉