Ik heb iets met woorden. Ik weet niet wat, maar woorden spelen een essentiële rol in mijn leven. Ik ben het dan ook absoluut niet eens met het spreekwoord: “Een beeld zegt meer dan duizend woorden”. Daarom zou ik durven zeggen dat het beeld goed in elkaar steekt, en dat de meer dan duizend woorden weinig voorstellen. Want waarom zouden lezers vaak het boek dan de verfilming mooi vinden? Vorm en stijl zullen er in ieder geval wel een deel in meespelen, denk ik.
Eigenlijk weet ik het dus gewoon niet. :$
Maar zelf heb ik dat ook hoor. Meestal zal ik het boek over de film prefereren, terwijl ik een enorme liefhebber van film ben.
Ik denk dan ook dat mijn belangrijkste bezigheid in het leven “lezen” is. Moest er een beroep “lezen” bestaan, was ik een geldelijk rijk mens geweest.
En woorden zijn zelfs zo intens belangrijk dat ik soms moeite heb als iemand een bepaald woord gebruikt. Marek van der Jagt gebruikt b.v. op een gegeven moment in zijn boek “De geschiedenis van mijn kaalheid” voor een scène waarin er seks wordt bedreven het woord “onderbroek”, in één zin gebruikt hij het zelfs geloof ik vier keer! (Als hij dan trouwens ook nog afkomt met “onderbroek met beesten”, dan is elke honger van mij snel voorbij :p) Ik heb dus een hekel aan dat woord, ik vind het verschrikkelijk klinken! Voor de rest wel een goed boek hoor, maar ik moet bekennen dat ik van Grunbergs stijl houd die in in dit boek toch echt wel duidelijk aanwezig is.
En nu net las ik het gedicht “In Antwerpen” van Johanna Geels. En verschillende malen gebruikt ze in dit gedicht het woord “hoedje”. Wat een verschrikkelijk woord! Eerst en vooral hou ik al niet van verkleinwoorden, ze minimaliseren te veel vind ik. Verder denk ik dat het verwantschap met de klank van “goed” te dichtbij is. Terwijl ik het woord “goed” wel kan uitstaan, vind ik het woord inhoudelijk veel te abstract. Wat is “goed”? Van Ostaijen was niet “goed” tijdens zijn leven, en nu mag je het niet meer “niet goed” meer vinden. Waarom doet iedereen toch altijd zo moeilijk????
En verder hou ik niet zo van de letter “h”… Wat stelt die letter nu voor? “H”, op papier lijkt hij nog mooi geschreven, maar als klank, hoeveel meerwaarde biedt hij? Al moet ik dan wel weer zeggen dat in handschrift de letter h wel één van de mooiste letters is. Dus ik wil je echt niet kwijt h…
Verder moet ik bekennen dat ik niet erg onder de indruk ben van de poëzie van Johanna Geels. Te veel woorden die er niet horen, die botsen met elkaar of al te vaak gewoon te weinig zeggen. Haar gedichten lijken wel gigantische veldslagen… Al kan ik wel begrijpen waarom anderen ze graag lezen…
ps. Trouwens de titel “In Antwerpen”, wat is dat nu voor een titel????
Geen reacties