Inleiding
Vol nieuwsgierigheid heb ik vandaag eindelijk eens naar de uitzending van Pano gekeken omtrent Schild & vrienden. Ik was vol verwachting want de laatste drie dagen gaat het bijna nergens anders over op de wall van VRTNWS op facebook. Gelukkig ben ik nog lid van enkele andere groepen op facebook die mij het nieuws van de dag voorlegden, of ik zou een wereldvreemd knullie geworden zijn, die alleen maar over schild & vrienden kon praten. En om eerlijk te zijn ik snap de heisa errond niet zo goed. De journalist vertelt dingen, waarvan ik denk: heeft die de laatste twintig jaar onder een rots geleefd, of wat is dat met die journalist?
Schild & vrienden
Ik ben geen vriend van schild & vrienden, ik kende natuurlijk Dries Van Langenhove, maar als student èn als werkmens behoor ik nu eenmaal niet tot het doelpubliek van deze groepering. Als student ben ik ooit eens lid geworden van een studentenvereniging om mijn beste vriend tevreden te stellen die er de mond vol van had, maar meer dan veel vernedering tijdens de doop (en een winst van toen zo’n vierhonderd frank, ik moest namelijk snoepjes verkopen, waarvan ik het geld vriendelijk in eigen zak heb gestoken) herinner ik me er niet van). Jongensclubjes dus, niet zoveel speciaals. Verder ligt de tijd dat ik activistische gevoelens had al enige tijd achter mij, ik ben inmiddels de veertig gepasseerd, mijn leven is al grotendeels uitgestippeld. Toch moet ik bekennen dat ik van vrij links in mijn jeugd ben opgeschoven naar vrij rechts nu, om de traditionele woorden maar weer eens te gebruiken… Idiotie eigenlijk dat we nog steeds die woorden gebruiken uit een tijd dat de monarchie nog veel meer te zeggen had in een staat dan nu het geval is.
Maar goed… Dus even over de pano-reportage. Wat heb ik nu precies gezien? Een groepje vooral jongens (in sommige foto’s werden meisjes getoond, maar voor de rest bleven die uit beeld), die zich verzamelen rond een gemeengoed. Een vrij natuurlijk fenomeen, mensen gaan nu eenmaal vaak gelijkgezinden opzoeken, daar spreekt men liever mee, dan constant in debat te treden. Toch merk ik dat Dries gelijk heeft als hij zegt in een videoboodschap dat Pano aan framing doet. Enerzijds de bombastische muziek onder de filmpjes om maar een voorbeeld te noemen. Dan hoor ik de journalist pesten als synoniem gebruiken voor trollen. Mensen die nog nooit op Internet zijn geweest zullen inderdaad het verschil niet begrijpen, en de woorden van de journalist voor waar aannemen… Maar trollen is GEEN pesten, het is een vorm van activisme die door de meeste groepen wordt gebruikt. Door atheïsten op christelijke fora door christenen op atheïstische fora, door rechtsen op linkse fora en door linksen op rechtse fora. Persoonlijk heb ik nooit zo goed begrepen waarom iemand zich in een groep wil mengen waar hij helemaal niets mee heeft. Maar goed bijna elk forum heeft ze. Dan doet hij alsof de hiërarchie van een fora gelijk staat aan de hiërarchie binnen een organisatie. Daarmee bedoel ik het idee achter normies – strijders, leidman, whatever… Opnieuw iets dat schokkend kan overkomen voor iemand die nooit op het Internet komt, maar voor iemand die op het Internet komt is dat vrij normale taal… De meeste fora hanteren namelijk een soortgelijke structuur… Sommigen doen het met punten, b.v. vijf punten erbij als je reageert op iemand, twintig punten als je zelf een bericht post, of doen het via strings, zoals de eerste duizend berichten ben je een bakvis, de komende drieduizend berichten een gup en vanaf dan een shark, daarnaast heb je natuurlijk nog de moderators, de ultimate shark (de maker van het forum om maar iets te noemen), etc… etc… etc… Dus gewoon doorsnee forum-lingo.
Dan de memes, wat een selectieve verontwaardiging ik deze week hieromtrent heb gelezen. Misschien vertelt het iets over wat ik doorgaans op het Internet al heb gezien maar ik raakte er niet door gechoqueerd. Ik had vooral het idee dat het memes zijn gepost door jongens die wat stoer willen doen. Moest ik een documentaire moeten maken over wat ik elke dag op openbare fora en facebookgroepen zie dat kan ik meer choquerende beelden laten zien trouwens. b.v. de meme rond liever dood dan rood, ik denk dat zoiets al honderd jaar geleden gezegd werd door mensen die niet rood zijn. Zou ik zelf zo’n memes plaatsen? Neen, ik ben een vrij beleefde persoon op Internet, al moet ik zeggen dat ik er hard aan moet werken. Ik ben rond de eeuwwisseling op fora beginnen verschijnen en wat ik al naar mijn hoofd geslingerd heb gekregen, maakte dat ook ik verhardde en ook soms vrij paternalistisch en hard kan overkomen. Meestal als ik merk dat ik die richting uitga, neem ik een pauze van de fora om mezelf terug te herwinnen, want ja het kan er vrij hard aan toegaan. Maar opnieuw niets om je zorgen over te maken, beste mensen, een hoop jonge gasten die jonge gasten zijn. Wij waren in onze tijd niet anders, het probleem de dag van vandaag ligt hem vooral dat het vastligt in een gigantisch netwerk, en nooit meer verdwijnt, wij hadden gelukkig dat probleem niet, want het Internet bestond simpelweg nog niet in zijn huidige vorm. Ik herinner me nog een anekdote van een reis naar Joegoslavië waar ik kennis maakte met een familie Nederlanders, op een gegeven moment was het moppen tappen tijd en vertelden ze allemaal mopjes over de Belgen (wij dus, mijn zussen en ik), nadat ze gedaan hadden met moppen tappen waarbij wij niet erg positief werden afgeschilderd, zeiden ze tegen ons dat wij nu moppen mochten tappen over de Nederlands. Neen, ook wij vertelden racistische, seksistische moppen, maar wij hadden geen chatgroepen of fora waar het door anderen geheel uit hun context gerukt konden worden. Het positieve van het Internet (en tevens eigenlijk het negatieve; zo zag ik vandaag een meme die stelde: het is echt mogelijk om door te scrollen zonder iets te zeggen als je het ergens niet mee eens bent) is natuurlijk wel dat iedereen een stem gekregen heeft, ook de doorsnee man in de straat.
Ook de taal rond deze groepen van de journalist zijn polariserend, hij noemt ze geheim, alsof ze van nature in de grochten van de kelders een coup voorbereiden à la 1923. Het zijn gewoon besloten groepen, zoals er zovele zijn op het Internet. De journalist doet ook verontwaardigd wanneer vermeld wordt om geen dingen uit de besloten groep openbaar te maken. Eerst en vooral is dat heel normaal. Ik ben lid van verschillende besloten groepen en het kan zelfs je lidmaatschap van die groep kosten soms als je iets uit de groep openbaar maakt, juist daarom zijn ze natuurlijk besloten gemaakt, maar hoe geheim kan je zijn als je 900 leden hebt? De beleidsnota’s die ongetwijfeld bij het bedrijf van de journalist circuleren zullen toch ook niet openbaar worden gemaakt?
De grotere zorgen
Wat mij meer zorgen baart zijn de gevolgen rond deze heisa. Eerst en vooral is er de laatste drie dagen op de VRT bijna over niets anders gesproken, toch heb ik nog niemand van Schild & vrienden via de officiële kanalen aan het woord gehoord. Er wordt dus veel gepraat over, maar niet gepraat met. Alleen het Nieuwsblad vandaag bij de huiszoeking bij Dries Van Langenhove had ook het fatsoen Dries zelf aan het woord te laten.
Meer nog, de jongeman, die aan zijn laatste jaar master Rechten zou beginnen werd door de U Gent uitgesloten, zonder zelfs maar aan het woord gelaten te zijn of een eerlijk proces. Uitsluitend door een polariserend filmpje op de VRT. Dat het niet nieuw is mag gebleken zijn, want er zijn al verschillende mensen hun job kwijt geraakt door bedenkelijke uitspraken op b.v. hun facebookprofiel waar hun baas achter kwam. Doet me trouwens denken aan mijn eigen ervaring: als zestienjarige, toen ik straf kreeg en ik mocht schrijven wat ik wilde, terwijl mijn lotgenoten braaf het schoolreglement overpenden heb ik een ludieke essay geschreven wat ik van hun school dacht. Dat bleek in het verkeerde keelgat van de directie geraakt te zijn, waardoor ik de schoolpoort voor me gesloten zag en mijn jaar verloren ging. Ja, zwijgen was ik toen nog niet zo goed in.
Wat mij ook zorgen baart is de zelfhaat van sommige (linkse?) personen, zo was vandaag in de Afspraak in uitbreiding van de uitzending van Pano de hoofdredacteur van de Knack uitgenodigd geweest die in zijn blaadje had laten opschrijven dat racisme in het DNA gebakken zat van de Vlaming, als dat geen stigmatisering van een volledige bevolkingsgroep is dan weet ik het ook niet meer.
Geen reacties